VanafLincoln.jpg (12297 bytes)

 

 

VanafLincoln.jpg (12297 bytes)

 

 

 

VanafLincoln.jpg (12297 bytes)

 

 

 

 

Washington Memorials

Aankomst

De kabel van één van de drie telefoons die in deze suite staan uit de muur gepleurd, mijn modemkabeltje erin, de telefooninstellingen van het Hotel ingetikt en YES ik ben weer online. Een bout uit het raam geschroefd zodat het raam tenminste normaal open kan. Het is nu niet meer "zelfmoord-bestendig", maar die neigingen heb ik gelukkig niet. Geniet nu wel van de temperatuur na half bevroren te zijn in de ontbijtzaal. Het is nu zondag 26.9.99, 10 uur a.m. en buiten zo'n 22 graden. Om 12 uur hebben we onze eerste afspraak met een dame van het 'apartment search bureau'.

Laat ik echter bij het begin beginnen en dat was op Schiphol. Erik zwaaide ons uit (hij wilde niet naar me luisteren toen ik zei dat ik daar vast niet tegen kon en vreselijke huilbuien zou krijgen) en de elektriciteit liet ons in de steek. De bagage moest handmatig naar het vliegtuig gebracht worden (de transportbanden deden het niet), waardoor wij met een vertraging van iets meer dan een uur vertrokken. Eén maal in de lucht moesten we ook nog met bochtjes gaan vliegen omdat we niet op tijd in een bepaalde luchtbaan terecht waren gekomen. Om maar niet te veel over dat soort dingen na te hoeven denken begon ik dus op alle knoppen te drukken van mijn Business Class stoel. Een eigen tv kwam te voorschijn, mijn voeten gingen de lucht in en mijn hoofdkussen bleek verstelbaar. De champagne werd op een blaadje aangereikt, maar ik heb het bij jus gelaten. Eerst alles maar eens een beetje rustig worden daar binnen. Wat een luxe. Met een keuze menu van drie gangen en twee films werden we zoet gehouden. Mocht iemand denken aan het huren van een video "Tea with Mussolini" van Franco Zefferelli is een schitterende film met allemaal excentrieke adellijke dames die zich moeten zien te redden tijdens de oorlog in Italië. Ze proberen op allerlei manieren hun stand op te houden, een onwettig kind op te voeden en hebben de pest aan een rijke Amerikaanse, Cher, een kunsthandelaarster die veel op heeft met de vrije liefde. Zij redt de dames uit benarde siatuaties zonder dat ze het weten, maar wordt uit eindelijk ook door hen gered. Wat ook gered wordt door de inspanning van al die dames is een fresco in de kerk van het dorp. Eind goed, al goed. Vreselijk goede vrouwen rollen.

Bij aankomst op Dulles International Airport was het 24 graden en was de controle minder streng dan in juni, bij ons kennismakingsbezoek. Ik had verdorie best een Aldi Edammer in mijn bagage kunnen stoppen i.p.v. de 2 x zo dure speciaal verpakte Edammer van Schiphol. Terwijl we met onze 4 grote koffers en 4 stuks handbagage naar buiten schuifelden werd ik aangesproken door een Heer in 't Pak; "Taxi, Miss? We offer a Limousine voor $ 10 more and you don't have to wait in the taxiline". Er stond inderdaad een hele rij bij die taxi's. Dus, wie let er op 10 dollars in "the land of the Bold & the Beautiful". Zelfs deze polderbewoners niet. Nou dacht ik altijd dat limousines van die hele lange auto's waren met 6 deuren (op z'n minst) en dat leek me best een gepaste aankomst. Helaas, helaas, het was een uiterst chique auto (met telefoon op de achterbank die niet Internationaal kon bellen), groot en met van die recht opstaande achterramen (als u begrijpt wat ik bedoel), zeer ruim, maar gewoon _vier_ deuren. Niet getreurd, we zoefden over de weg zo......... de file in. Daar hebben we dus gezien hoe het er elke avond aan toe gaat om Washington in en uit te komen. Waren we er al min of meer van overtuigd dat het een appartement bij een Metro Station moest worden, toen wisten we het zeker.

Onze chauffeur bleek een Arabier, al tien jaar in het land met een moeder die het Amerikaanse burgerschap bleek te hebben en hij sinds kort ook. Hij zei dat hij op school was geweest in de States, maar bleek daar geen Engels geleerd te hebben. Zijn vocabulaire was uiterst beperkt, evenals zijn mathematisch inzicht want zonder ingrijpen van Fred's kant zag hij geen kans al die koffers in de eeeeeenorme achterbak te krijgen. Volgens mij had hij van zijn levensdagen geen kinderpuzzel gedaan. Twaalf uur middernacht, Europese tijd, kwamen we aan het in het hotel, i.p.v. halftien, zoals we verwacht hadden.

Bij het hotel werd onze bagage door vele vlugge handen van valet-boys uit de auto gehaald en op bagage karren gesmeten..... Voordat ik er erg in had ging m'n 'mobile office' (met computer) op dezelfde manier een bagagekar op. Mijn hart sloeg enkele tellen over. We werden naar suite nr. 1015 gevoerd en stapten toen echt de wereld van de Bold & the Beautiful (B&B) in. Een zitkamer, met zitje, eethoek met glazen tafel, telefoon, tv; een slaapkamer met 2 tweepersoonsbedden, 2 telefoons, een bureau en een tv, een grote badkamer en een keuken met magnetron, afwasmachine (die 's ochtends door het personeel wordt aangezet....) en ijskast. Dit alles gedecoreerd in de bekende B&B stijl bestaande uit veel grote bloemendessins, veel grote vazen met daarop enorme lampenkappen, veel koper, veel prachtige namaak planten en veel, maar dan ook heel veel enorme spiegels (je kunt jezelf zelfs op de wc zien zitten.....). Comfortabel is een ding dat zeker is en over smaak valt nooit te twisten. De tafel was reeds gedekt voor het ontbijt. Wij wilden alleen nog maar liggen. Niets meer en niets minder dan liggen, ogen dicht doen en proberen het gezoem van het vliegtuig uit je oren te krijgen. Nog wel voor het slapen even gecheckt of mijn laptop geen al te zware klap had gekregen. Microsoft Windows kwamen even vrolijk als anders op!

Eisjen
26.9.99 «««