Relevante links:
 * Freedom Trail 
 * Harvard University

   Boeken om mee te nemen:
 * Margaret Miles:
   "No rest for the dove"
   Een historische detective in de
   tijd van de revolutie
 * Laura Lee Guhrke:
   "The Charade"
   Een pre-revolutie romance
   waarin de hoofdpersoon
   de Engelsen bespioneert.

New England:
Boston's Freedom Trail

Van de 16.000 bewoners van het Boston dat deel uitmaakte van het Britse rijk hadden er 2.500 stemrecht. Belasting moest er betaald worden zonder dat er een vertegenwoordiger van de kolonie deel mocht uit maken van het Britse parlement. Het manvolk liep grote kans van straat geschaakt te worden om te dienen in het Britse leger en te vechten tegen de Fransen en Indianen. Een oorlog die veroorzaakte dat één op de drie vrouwen weduwe werd. Eén op de 2 kinderen stierf. Kortom, een Britse kolonie rijp voor een revolutie.

Een revolutie zo luid, dat "her shots where heard around the world". Een revolutie zo gebeiteld in het geheugen van Boston en de Verenigde Staten dat de "Feedom Trail" één van de grootste toeristische attracties is. Ook wij hebben dat pad betreden. Een pad dat door de hele stad gemarkeerd wordt door een rode, bakstenen streep, zodat je het spoor niet bijster hoeft te raken.

Wij begonnen op Copp's Hill. Een begraafplaats waar nog stenen gevonden kunnen worden met teksten als: 'geboren in 'Old England', overleden.....'. Het gras en veel kleine, wilde bloemen groeien er welig tussen de talloze stenen, die soms elkaar overeind lijken te houden. Vlakbij woonden meer dan 1000 slaven in de "Nieuw Guinea-buurt", waarvan enkelen meevochten tegen de Britten. Eén van hen wordt hier eervol vermeld: Prince Hall, de 'vader' van de zwarte vrijmetselarij en een vechter voor de afschaffing van de slavernij.

We lopen verder naar de Old North Church. In de toren van deze kerk werd het alarmlicht ontstoken toen ontdekt werd dat de Britten op weg waren om Boston aan te vallen.  Paul Revere, wachtend aan de overkant van de rivier op dit teken, sprong te paard en reed alle boerderijen en dorpen af om zo veel mogelijk gewapende mannen te verzamelen. Voor hem is er een standbeeld en zijn huis, het oudste huis van Boston, is een belangrijke plek op deze route.

In de kerk vertelt een oudere heer enthousiast alle "oorlogs-verhalen" en de rol die het gebouw speelde. Toen hij ontdekte dat hij Nederlanders onder zijn gehoor had, begon hij omstandig uit te leggen dat wij, Nederlanders, de eersten waren geweest die de nieuwe, onafhankelijke natie hadden erkend, door de saluutschoten van een Amerikaans schip, in één van de Caraïbische havens, met saluutschoten te beantwoorden!

Het is een beeldschoon kerkje waar de kerkbanken door hoge schotten worden afgeschermd tegen de koude noorderwind die er door heen kan blazen. Zo kon elke familie, die er een plek had, haar eigen stoven meebrengen en toch enigszins warm de dienst uitzitten in de tijd vóór de centrale verwarming.

De wijk is tegenwoordig de Italiaanse wijk. De winkels geven de te verkopen waar aan in twee talen en Ristorante Filippo verwijst op grootse wijze op haar gevel naar de glorie in Italië en in haar eigen keuken.Wij vinden een koffiebar, recht tegen over de kerk - nee, géén Starbucks - waar we de enige gasten zijn, waar ze heerlijke Italiaanse koffie schenken en waar de sfeer en de kleuren doen denken aan een schilderij van Vermeer. Een moderne versie. De prachtige gelen en blauwen van Vermeer, gecombineerd met links zijlicht, een vrouw die de aandacht trekt en een foto aan de wand. En ik kan maar niet op de naam komen van die Italiaans-Amerikaanse acteur op die foto.....

Nog geen minuut lopen vanaf Paul Revere's huis vinden we Salumeria Italiana. Een winkel met allemaal Italiaanse producten. De etalage ziet er zeer verleidelijk uit en binnen is het razend druk. De groep die de culinaire tour van Boston doet is hier gearriveerd. De verukkelijkste dingen worden verteld en wij slaan in voor de lunch. Prosciuto, verschillende anti pasti en een heerlijk Italiaans brood. Op het pleintje er vlakbij, waar schoolkinderen net even worden "vrij" gelaten, genieten we van de heerlijkste picknick ooit.

Na de Faneuill Hall, waar een Nation Park Ranger ons enthousiast uitlegt dat dit dé plek was waar het volk door de felste republikeinen werd opgeroepen om de Britten er uit te gooien, lopen we de "Old Corner Bookstore" in. Hier o.a. werden de 'opruiende' pamfletten tegen de Engelsen gedrukt. Dan verlaten we de "Freedom Trail" en nemen de metro, óver de rivier - een prachtig gezicht - naar Cambridge.

Harvard University mogen we natuurlijk niet missen. We bekijken dit centrum van geleerdheid en dan besluit ik dat het genoeg is. Met mijn schatten uit de Old Corner Bookstore trek ik me terug in een zonnig hoekje van een restaurant, terwijl Fred nog allerlei antiquariaten/boekwinkels afloopt. Ik geniet en hij ook!

De volgende dag rijden we in één keer terug naar Washington DC. Voor het drukke verkeer van het Memorial Day Weekend uit rijden we heel rustig rond New York en zijn 9 uur later weer thuis.

New England? Een prachtig stukje Verenigde Staten.

(De muis naar de foto's brengen geeft tekst, klikken een groter beeld.)

Eisjen
juni '01