Waterstreet, Stonington. Prachtige kleuren en mooie bloembakken.
Mainstreet, Stonington. Diepe rust en geurende seringen.
Stonington: De enige vervallen villa, die heel erg geschikt is voor de één of andere romantische film......
Stonington: En hier werd Nathanial Palmer, de ontdekker van Antarctica dan geboren.
Stonington: Mainstreet
Een prima lunch met heerlijke zalm en een Corona! (Het bier en niet een sigaar.....)
Stonington met nog een heerlijk dorpse sfeer en veel rust nu de toeristen er nog niet in grote getalen zijn.
Stonington: Hier heeft iemand zijn fantasie laten gaan, want dit is niet de vuurtoren, maar een gewoon woonhuis.

New England.
Connecticut

New England omvat de staten Connecticut, Rhode Island, Massachusetts, Vermont, New Hampshire en Maine. Begrensd door, in het noorden, Canada, in het oosten de Atlantische Oceaan, in het zuiden de Long Island Sound en in het westen de staat New York. Exact de noord-oostelijke hoek dus van de Verenigde Staten.  Een land van stenen muurtjes, zoals je ze ook in "Old" England ziet, als afgrenzingen tussen de verschillende landerijen, houten huizen in alle kleuren en maten, vele rivieren, waarin ooit de watermolens de industrie op gang brachten, en eindeloze bossen.



Toen de eerste emigranten arriveerden in de 17e eeuw leefden er zo'n 25.000 Algonquin Indianen. Ze leefden van de verbouw van mais, tabak en pompoenen, jaagden op de in grote getalen aanwezige elanden, herten, kalkoenen en ganzen en visten naar baars, zalm, mosselen en kreeft. Het enige wat er van hen nog rest zijn plaatsnamen en namen van moderne bedrijven die er geen moeite mee hebben zich nu naar één van de vele sub-stammen te vernoemen.

Wij beperken ons, voor een weekje vakantie, tot  Connecticut, Rhode Island en Massachusets. Met elkaar ongeveer net zo groot als Nederland. Dus net te behappen om er enkele mooie dingen te bezoeken.Op de zondagochtend schieten we in een ijltempo dwars door New York. Het is zo rustig dat we in het ingewikkelde Brooklyn geen enkele afslag missen en we al heel snel een  diepe zucht kunnen slaken. Zo van "dat heben we gelukkig ook gehad" en Connecticut binnenrijden. 

 

Via New Haven en New London rijden we naar Stonington.  Een beeldschoon dorp vlak voor de grens met Rhode Island. Onder de voet van de eerste officiële vuurtoren van Connecticut parkeren we de auto. Het is stralend zonnig, maar veel wind. Er probeert een familie te picknicken, maar al gauw komen bij hen de dekens uit de auto en wij schieten terug in de auto, doen het dak eraf en zitten met een schitterend uitzicht, heerlijk uit de wind, in de zon. Binnen de kortst mogelijke tijd vallen we allebei in slaap......

Heerlijk vakantie, welverdiende rust. Na een half uurtje zijn we weer helemaal fris en bekijken het dorp. Het is prachtig onderhouden, op één  villa na. Geen wonder dat het het meest aantrekkelijk dorp van Connecticut genoemd wordt. Op een smalle landtong liggen de houten huizen, dicht naast elkaar, met smalle steegjes ertussen die prachtige doorkijken geven op de Long Island Sound. 


De huizen zijn gebouwd  in een stijl die terug gaat naar de 18e en 19e eeuw.  In die eeuwen zeilde men van hieruit naar China en ontdekte Kapitein Nathaniel Palmer, op zoek naar walvissen en zeehonden, Antarctica. Het is nu het enige dorp in Connecticut dat nog een commerciële visvloot heeft. Waterstreet heeft allerlei leuke winkeltjes en galerieën. Het is nu nog laagseizoen en dat heeft het voordeel dat er allemaal uitverkoop is.Een paar prachtige oorbellen op de kop getikt. Ze komen wel uit Mexico, maar dat mag de pret niet drukken. Aanstaand weekend, waar Memorial Day in valt, barst het hoogseizoen los en dan gaan alle prijzen van hotels, restaurants en winkels met sprongen om hoog.

Dan wil de inwendige mens natuurlijk ook wat en vleien we ons neer op het dek van het "Skipper's dock Restaurant", dat op een kleine pier in de baai gebouwd is. Verukkelijke vis en life muziek, met heel veel plezier verzorgd door een Jazz trio.


Lieten de walvisvaarders vroeger hun gezinnen hier voor maanden achter, nu is het flink druk. Wij heben een perfecte zalm met uienmarmelade, een New England recept, en genieten van de mensen om ons heen.

Het lijkt hier en daar wel een beetje een "country club". Oudere dames en heren in de laatste mode kleuren (limoen groen en zuurstok roze voor de dames en voor de heren geel met nonchalant bijpassende vissershoedjes) begroeten elkaar met veel omarm-werk en dikke zoenen. Maar ook hele gezinnen proberen uit de wind van de stralende zon te genieten. Na lang en langzaam genieten doen we nog een klein rondje van het dorp en lopen o.a. langs het huis van mijnheer (mevrouw?) C. Breed. Die heeft ongetwijfeld nog wel ergens familie in Nederland zitten. Dan stappen we weer in de auto en rijden door tot Newport Rhode Island, waar we, vreselijk lui en heerlijk moe, languit voor de tv de eerste dag van onze vakantie  besluiten.

Eisjen
juni '01

(De muis naar de foto's brengen geeft tekst en klikken geeft grotere beelden.)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


Terug naar Washington Memorials Inhoudsopgave.