|
|
* Tips voor de reiziger | |
|
In 1614 voer de Nederlander Adriaen Block de Narragansett Bay in, noemde één van de daar gelegen eilanden Roodt Eyland en zorgde daarmee voor de naam van de staat in de jaren die er op volgden. De kleinste staat van de Verenigde Staten.
3.144 vierkante km groot (zoiets
als de provincie Utrecht?), met een 643 km lange kustlijn
(alle baaien en inhammen meegerekend) , 77 km van Noord naar Zuid
en 72 vierkante km aan parken. Een staat gesticht om maar één reden: Religieuse vrijheid. De puriteinen, uit Europa vertrokken wegens godsdienstvervolgingen, die zich noordelijker gevestigd hadden, vonden het geen probleem iemand die anders dacht dan zij ter dood te veroordelen. In 1636 vestigde Roger Williams, op de vlucht voor de puriteinen, zich hier met vrouw en kinderen. Dertig jaar later werd de gegroeide kolonie officieel erkend door de Engelse kroon en stond toen al wijd en zijd bekend om haar acceptatie van alle gelovigen (de oudste Amerikaans Joodse synagoge werd hier, in Newport, gebouwd). Een
tolerante staat dus. Ze deed wel mee aan de slavenhandel, maar was ook
de eerste om die af te schaffen. De eerste om zich onafhankelijk te
verklaren van Engeland en de laatste om de grondwet te ondertekenen van
de nieuwe Verenigde Staten. Ze tekende pas toen er de Bill of Rights
(waarin alle persoonlijke rechten en vrijheden staan genoemd) aan werd toegevoegd.
Aan het einde van de 19e eeuw werd Newport “de plek” voor de vakantiehuizen van de immens rijke, geen belasting betalende, zeer succesvolle ondernemers. De “Summer Cottages” van de nieuwe rijken getuigen van een gouden-eeuw-levensstijl, waarbij men vooral niet onder wilde doen bij de vorsten van Europa. Er werd gekopiëerd naar Europees voorbeeld, verguld, marmer aangesleept en er ontstonden mansions als: "The Breakers", een cottage van 70 kamers in Italiaanse Renaissance stijl gebouwd door Cornelius Vanderbilt. "The Marble House", wat destijds de lieve som van $11 miljoen heeft gekost en wat William Vanderbilt liet bouwen voor zijn echtgenote Alva voor haar 39ste verjaardag, die hem daarop prompt verliet en zich inzette voor het vrouwenkiesrecht. "The Rosecliff", waarvoor het Trianon in Versailles model stond en dat gebouwd werd voor de dochter van een 'immigrant' die zijn fortuin maakte in zilvermijnen. De film "The Great Gatsby" werd hier opgenomen. "The Elms", eveneens een kasteel in Franse stijl . Het bevatte "elk modern wonder" van haar tijd en was het eerste electrisch verlichte huis. En last, but certainly not least "Chateau sur Mer". Een klassiek voorbeel van Victoriaanse architectuur en meubilering (inclusief het behang). Het huis heeft ook nog ergens een Chinese "Maanpoort" omdat de eigenaar rijk was geworden in de handel op China. En dan heb ik ze nog lang niet allemaal genoemd. Het zomerhuisje van de jonge Jacqueline Bouvier Kennedy, later het "Summer White House" van John F., Hammersmith Farm, kan tegenwoordig ook nog bezocht worden. Wij begonnen onze dag in Newport geheel in stijl, deden het dak van de convertable naar beneden en zweefden langzaam in onze goudkleurige, Amerikaanse sloep, langs deze gouden, Amerikaanse zomerhuisjes. Merendeels musea nu, maar soms ook een "Bed and Breakfast", waar voor de lieve som van $750 per persoon, per nacht geslapen en ontbeten kan worden. We zijn nergens naar binengegaan, maar we hebben onze ogen uitgekeken. Niet alleen aan de extravaganza van de extreem rijken, maar ook naar de schitterende omgeving. Klippen en baaien verschijnen om elke hoek. We hadden het geluk van mooie blauwe luchten en telkens schitterende uitzichten. Het kan allemaal prachtig bewandeld worden via de bijna 6 km lange Cliff Walk. De middag brachten we al wandelend in het oude centrum door. Weer de typische New England, houten huizenbouw, in de meest fantastische kleuren. We kwamen door Holland street, zagen de eerste straat die in de VS werd verlicht met gaslantaarns en stortten ons in Bannister's Wharf. Ooit eens een echte werf nu een soort antiek-, galerie- en vakantiesouvenirsgeheel, waar Fred natuurlijk weer heerlijk kon snuffelen. Helaas geen Afrika-kaarten. In het hoogseizoen moet het hier een zeer luxe Zandvoort-aan-zee-achtige toestand worden, wanneer de bevolking zich bijna verdubbelt. Nu genoten we in alle rust, van het dramatische schouwspel van zon, donderwoken in de verte en een prachtig oud zeilschip. We hadden geluk, de bui ging aan ons voorbij. Eisjen Boston, Massachusetts, het volgende doel van onze reis. (De muis naar de foto's brengen geeft tekst, klikken geeft een groter beeld)
|
|
