Een bijzondere plek. Direct aan de rivier de Potomac, waar de marktkramen niet op de wal staan, maar als boten aan de kade liggen. Het is er brandschoon, de meest schitterende kleuren stralen je tegemoet en je hebt niet de neiging je neus dicht te knijpen, zoals dat soms in Afrika kan gebeuren. Het is elke keer weer een bijzondere belevenis daar naar toe te gaan. Weinig blanken, die gaan liever naar keurige supermarkets, veel zwarten en latino's. Een gezellige sfeer. Mensen schijnen altijd in een goede bui te zijn, helpen altijd even vriendelijk en maken een praatje ook al besluit je toch nog even verder te lopen om misschien nog iets anders te vinden.

En dit keer was het moeilijk, want Ljuba liep met haar Joegoslavische kookboek met plaatjes rond, om toch maar de juiste vis te vinden voor Mirko's speciale verjaardagrecept, dat eigenlijk alleen maar zijn vader goed klaar kon maken. Daar is ook moeilijk tegen te concurren want die maaltijd werd direct na de vangst bij Mirko's eiland Prvic, klaargemaakt.

Dan moet de vis nog schoongemaakt worden en dat gebeurd in een huisje op de markt waar niet gefotografeerd mag worden. Maar dat bordje zag ik pas nadat ik één foto had gemaakt.... "Geen wonder", zei Ljuba, "ik zou geen van deze mannen graag 's avonds in het donker alleen tegen komen......" Beren, van zwarte kerels staan daar te hakken en te soppen onder veel lawaai. En waag niet voor je beurt te gaan, zoals een latino probeerde, want dan krijg je een kakafonie over je heen.....