*  Relevante links:
   Literary Trail
   Black Heritage Trail

*  Boeken om mee te nemen:

   Sylvia Plath
   "The Bell Jar"

   Jean Stafford
   Boston Adventure
   Satirisch verslag van 
   een initiatie in de
   Boston "circles"

   J.P. Marquand
   The late George Apply
   Een insiders verhaal over
   de Boston Happy Few, 
   waarvan ook een film
   is gemaakt.
   Pullizer price 1938

   Edgar Allan Poe
   The Cask of Amontillado
   Poe is geboren in Boston
   en dit verhaal speelt zich
   eraf.

   Edwin O'Connor
   The last Hurray
   Politieke fictie gebaseerd 
   op het levensverhaal van
   één van Bostons burgemeesters.
   Film van gemaakt met de
   zelfde titel met Spencer Tracy.

   John Philbin
   The murder Channel
   Een detective met als 
   hoofdpersoon een
   pshychiater uit Beaconstreet

Een stortvloed aan regen, de uiteinders van de hurricanes die de Mid West teisteren, drijft ons Rhode Island uit. Bij het wakker worden hoorden we dat het afgelopen was met de schitterende blauwe luchten en dus trekken we richting Boston, de eerste grote stad waar het naar ons idee eventueel goed schuilen is. De stad verwelkomt ons met wolkenkrabbers die de wolken aan de binnenkant een beurt geven. De toppen zijn volledig verdwenen in de lage donderwolken.

Eenmaal ingecheckt in ons hotel lopen we, aan het begin van de middag, naar buiten en stopt de regen! In een Nederlandse, vochtige voorjaarssfeer nemen we de metro en stappen uit bij 'Beacon Hill'.

Een wijk met smalle straten, een enkele nog met kinderkopjes bestraat, die op en neer de heuvel gaan. De  zonnige zuidkant van de heuvel, met uitzicht over het grote park "The Common", wordt al sinds de 19e eeuw bewoond door Boston's elite. De noordkant van de heuvel, die afloopt naar de haven, werd zeer dicht bevolkt door al het personeel van de zuidkant. De bediendes, de 'meiden' en de staljongens,  de laatsten handig vlakbij de stallen die zich daar ook bevonden.   

Nog steeds getuigt de zuidkant van enorme luxe. Niet de demonstratieve etalage van rijkdom zoals we nu al zo vaak hebben gezien. Hier is het anders. Verfijnde in rood baksteen gebouwde, elegante huizen met opgangen die "geklost" lijken uit zwart, kanten ijzerwerk. Er wordt heel veel gebruik gemaakt van koperen, dunne platen, met daarin prachtige versieringen geslagen, die de gevels een extra chique uitstraling geven. Het geheel is zo overtuigend Engels dat de film Vanity Fair in de jaren '20 hier werd opgenomen i.p.v. in London.

De noordkant lijkt, net als de Jordaan in Amsterdam, overgenomen te zijn door de Yuppen. Geen spoor van armoede, overbevolking en zeker geen stal meer te bekennen. Wel Starbucks: heerlijk, koffie!

We wandelen weer verder. Boston was in de 19e eeuw het culturele centrum en het literaire Mecca van de US of A. Er kunnen literaire wandelingen gemaakt worden, die de liefhebbers van Amerikaanse literatuur doen watertanden en mij doen beseffen hoe weinig ik er eigenlijk vanaf weet. Sylvia Plath, Ted Hughes, Anne Sexton, ja, daar heb ik van gehoord, die maakten hier in de 20ste eeuw deel uit van de literaire elite. Emily Dickinson ken ik uit de 19e eeuw, maar de namen die iedereen schijnt te kennen als Thoreau, Emerson, Longfellow etc.......? Positief punt: er blijft dus altijd heel veel te lezen!

Niet alleen een literaire wandeling leidt over deze heuvel, maar, door al die bediendes op de noordkant, ook een "Black Heritage-trail". Op deze heuvel bevindt zich o.a. "The African Meeting House", de oudste zwart-Amerikaanse kerk, gebouwd door vrije, zwarte arbeiders. Hier spraken de belangrijkste 'abolitionists' (aanhangers van de afschaffing van de slavernij), waaronder de uit Baltimore gevluchte ex-slaaf Frederick Douglass. Toen zijn ex-bazin hem leerde lezen en schrijven kreeg zij van haar echtgenoot de vermanende woorden te horen:" If Frederick learns to read, it will forever unfit him to be a slave. He should know nothing but the will of his master, and learn to obey it....." Nou daar heeft hij dus gelijk in gekregen. 

Bijna overal hebben de huizen zulke intrigerende, on-Amerikaanse bloembakken, dat ik op een gegeven moment, na veel van links-naar-rechts-gedwaal, uitroep: "Fred, die bloembak heb ik al eerder gezien...., we zijn hier geweest". "Ja hallo, dat geloof je toch zelf zeker niet" is zijn antwoord. Maar nadat mijnheer zichzelf even beter oriënteert moet hij me gelijk geven.

Tijd om te stoppen. Morgen verder met het Freedom Trail.

(Muis naar de foto's brengen geeft tekst, klikken geeft een groter formaat - behalve de laatste.)

Eisjen
juni '01